با نگاه خسته ات کدام درد را
حرف می زنی؟
با سکوت تلخ خویش
بازگوی لحظه ی کدام شیونی؟
کودکم!
دزد لحظه های کودکانه ات که بود؟

ثریا دخترک ۹ ساله، صبح ها کودک است و کودکی می کند و به مدرسه می رود. عصرها بزرگ می شود و با دستفروشی در خیابان های دود آلود تهران و در هنگامه حریصانه ی بالغان و عاقلان شهر و در غیاب پدر معتاد، با دست های کوچکش روزی به خانه می برد، روزی خود، مادر و پنج برادر و خواهر کوچکش را.
دخترک ماه ها درگیر درد شکمی بود و نیاز مبرم به جراحی داشت. مادر توان تامین هزینه های درمان را نداشت.
ما (کانون جوانان مهرآفرین) بنابر نقش انسانی و حرفه ای، حمایت از ثریا کودک کار را بر خود وظیفه دانستیم. اکنون ثریا با انجام عمل جراحی موفقیت آمیز در کمال صحت و سلامت به تحصیل ادامه می دهد.
به امید روزهای روشن؛ روزهایی که همه ی کودکان کودکی کنند...