استاد انتظامی یک هنرمند صحنه و سینما نبود ، بلکه او یک هنرمند زندگی بود . جواهری از بین ما رفت . او قافله سالار هنرمندان عصر خودش بود قافله سالاری مقتدر در عین حال متواضع و افتاده  . مرشد بود ، معلم بود ، بنده خالص و با اخلاق بود و عاشق . تا زمانیکه می توانست براحتی راه برود در تمام مراسم های مهرآفرین حضور می یافت و زیبا سخن می گفت و مردمان را دعوت به امر نیک میکرد . شادروان انتظامی یکی از نوادر روزگار خویش بود . آشنای دل رفت و هرگز باز نخواهد گشت اما جایش در بین ما خالی خواهد بود . روزی در یکی از مراسم های مهرآفرین در بین تشویق های لاینقطع حضار بالای صحنه ایستاد و صحبت را اینگونه آغاز کرد : حس می کنم مهربانی ها در دنیا رو به کم شدن است و بغضی کرد و ادامه داد جهان را چه شده که چنین نامهربان شده نگذارید مهربانی ها از بین برود ، انسان به مهر زنده است .
روحش شاد .
تسلیت به خانواده بزرگ سینمای ایران .
تسلیت به بازماندگانش و تسلیت به ملت شریف ایران .