شدت آسیب و گستردگی به ویژه آسیب اعتیاد در استان کرمان و شهر‌های مختلف آن، به افتتاح مرکز دیگری اینبار در شهر رفسنجان در آبان ۱۴۰۱ منجر شد. مرکزی که خانه ماهنوش نام گرفت. این خانه ویژه نگهداری از دختران و پسران زیر ۶ سال است. کودکانی که در خانه ماهنوش زندگی می‌کنند، تجربیات سختی را پشت سر گذاشته‌اند. آن‌ها زخم‌ها و خراش‌هایی برداشته‌اند که جز با حمایت مردم عزیز که پشتوانه محکم مهرآفرین هستند، درمان نمی‌شوند. نام‌گذاری این خانه به اسم ماهنوش روایت جالبی دارد. مرحومه خانم ماهنوش اسماعیلی اهل رفسنجان و دانش آموخته رشته مهندسی صنایع بود که آرزو داشت از کودکان بی‌سرپرست حمایت کند و در امور خیر مشارکت داشته باشد. ماهنوش، دو ماه پس از ازدواج متوجه می‌شود که مبتلا به سرطان است. او پس از سه سال مبارزه سخت با این بیماری، در سن ۳۱ سالگی آسمانی شد. والدین ماهنوش که از دغدغه‌های دخترشان در خصوص کودکان آسیب آگاه بودند، با یاد او و با هدف نگهداری از کودکان بدسرپرست، خانه‌ای ساختند و به مؤسسه مهرآفرین هدیه دادند. خانه‌ای که خانه ماهنوش نام گرفت و پس از مدتی جهیزیه ماهنوش نیز به این خانه انتقال یافت.