در ایران گزارش گم شدن کودکان سبک گرفته می شود و پلیس بموقع و با سرعت عمل وارد عمل نمی شود . این را می‌توان از صحبتهای والدین کودکان گمشده فهمید . در این مواقع خانواده ها با وحشت و استرس بالایی روبرو هستند و یاری نهادهای مختلف و از همه مهمتر اقدامات سریع نیروهای پلیس یک ضرورت است . در واقع این بخشی از حقوق کودکان است . برخی موارد مورد توجه رسانه ها قرار می گیرند اما برخی دیگر به مبارزه ای طولانی مدت و ناامید کننده برای خانواده ها تبدیل می شود . در کشورهای پیشرفته که حساسیت بالایی نسبت به حقوق کودکان وجود دارد برای این منظور  خط ویژه ای با شماره سه رقمی همانند خط ۱۲۳ اورژانس اجتماعی بهزیستی اما با کارکرد متفاوت در پلیس شکل گرفته است و همینطور نهادهای حمایتی از خانواده ها شکل گرفته که بار استرس و وحشت والدین را کاهش می دهد . راه اندازی این خط ویژه گزارش های کودک ربایی در پلیس به هدف از دست ندادن وقت و به اشتراک گذاشتن اطلاعات است . ما در ایران تا رسیدن به این نقطه فاصله داریم اما پیشنهاد می کنم به والدین کودکان قربانی شده که تا حدودی نیز در این مدت نزد مردم شناخته شده اند  و افکار عمومی را می توانند همسو کنند انجمنی شکل دهند با نام “انجمن کودکان گمشده” که مهم‌ترین رسالت این انجمن پیگیری مطالبات اینچنینی نظیر راه اندازی این خط ویژه در پلیس و حمایت روحی از والدین کودکان گمشده باشد و تلاش خود را بکار برد برای احقاق حقوق کودک گمشده و خانواده اش . قطعا با حساسیتی که در مردم در این مدت ایجاد شده مردم این انجمن را حمایت خواهند کرد . در اروپا کودکان گمشده بسیاری با حمایت و شکل گیری این انجمن ها پیدا می شوند . اما در ایران موضوعی مغفول مانده است .آنچه از شماره ویژه مد نظر است چیزی غیر از ۱۱۰ است .